(Brief Yassine Boussaid, Directeur Meervaart)
Beste leden van de Gemeenteraad,
Bij deze deel ik twee brieven namens de Meervaart met jullie. De eerste brief is vanuit het hart en verstand geschreven (uitgebreid) en de tweede brief is beknopter. (er zit zeker overlap tussen de brieven, maar de scherpte, de uitgangspunten en de verpakking zijn net anders geformuleerd en gepositioneerd). Naast deze brieven deel ik ook een link van onze M-Talk (onze informatierubriek van onze website over de Nieuwbouwplannen: Misstanden en inspiratiebronnen Nieuwe Meervaart: https://www.meervaart.nl/theater/mtalk/post/54854/misverstanden-eninspiratiebronnen-nieuwe-meervaart). We zullen as. do. aanwezig zijn voor de inspraak, helaas is het niet gelukt om een uitsnede van deze brieven aan u voor te dragen. Voor vragen of andere zaken kunt u altijd natuurlijk contact opnemen met ons (). Ik hoop dat deze brief strikt de leden van de raad bereikt. Als het alsnog mogelijk is, kom ik alsnog inspreken.
Brief 1. Van het hart en verstand Beste leden van de Gemeenteraad,
Nieuwbouw is geen spontane actie, maar noodzaak
De Meervaart staat zoals gewoonlijk mooi in de spotlights. Meningen en aannames houden elkaar in een houtgreep, feiten en sentimenten zijn een bedorven en koude spaghetti bolgnese geworden. Waarom eigenlijk? We hebben het hier over een enorme kans voor het meest cultuurarme deel van Amsterdam, een huidig gebouw - waar we ontzettend trots op zijn - dat zijn einde nadert (ik zou niet gaan lachen nu, want wij kennen ons gebouw beter dan de meeste mensen om ons heen) en de toekomst van generaties die vandaag de dag onze stad en stadsdeel kleuren. We groeien letterlijk uit ons jasje. Dit hebben we te danken aan ons succes als podium van en voor iedereen. 'Down to earth profiel', verdiepende programmering en de ideale match tussen publieksgroepen en repertoire. Zonder arrogant te zijn, maar veel podia in Nederland nemen ons als voorbeeld aan voor onze dierbare sector. Ik citeer graag de directeur Liebregs (jaren 90 en jaren 00): "..dit gebouw was ontworpen om 80.000 mensen (verzorgingsgebied) te bedienen, maar als jullie straks een verzorgingsgebied van 200.000 mensen moet bedienen dan heb je geen andere keuze dan naar een nieuw gebouw te gaan. Sterker nog, de plannen voor een nieuw gebouw tegenover de huidige locatie stonden toen al in de steigers." Vergeet hierbij niet dat de renovatie van eind jaren 90 met zeer beperkte middelen is uitgevoerd en als tussenstation diende voor een nieuwe toekomstige locatie. De rek is er letterlijk uit en we komen ruimtes tekort en de kwaliteit van de gebouwen waar we opereren zijn in slechte staat. De architect van het huidige gebouw vatte het als volgt samen: als je iets substantieel wil doen met dit gebouw dan moet het helemaal afgepeld worden tot en met het skalet en helemaal opnieuw beginnen. Dat lijkt me geen goede zaak, omdat je jarenlang dicht moet en je krijgt het huidige en concrete Programma van Eisen niet zomaar ingepast.
Kampen en gemeenschappelijke waarden
De afgelopen jaren kwamen de zwijgende meerderheid van de mensen die gewoon een mooie toekomst voor dit gebied koesteren lijnrecht tegenover de verloren glorie 'Nyet = Nyet' generatie. Ik krijg altijd adviezen over dat we het over de kracht van de Meervaart moeten hebben. Nou om eerlijk is mijn tong wel blauw gekletst en ik wil graag drie Amsterdamse dartpijltjes richten op de generatie die heel boos is op de plannen, terwijl ik mijn hand al jaren uitsteek om gedeelde zorgen met elkaar te koesteren. Pijltje 1.: De opdracht is heel simpel: hoe kun je met een gebouw een enorme impuls geven aan de groen- en waterkwaliteit van die betreffende hoeklocatie en hoe kan het uitzicht van de Sloterplas straks voor alle Amsterdammers gevierd worden? De toneeltoren waar men bang voor is zal praktisch even hoog zijn als de hoge bomen op de hoek, met een groen dak en een mooie groene publieke ruimte rondom het gebouw krijgen we straks het beste uitzicht op de Sloterplas. Laten we de landschapsarchitect en gebouwarchitect maar flink onder druk zetten dat deze waarden niet verloren gaan.
'Fake' nostalgie vs. we gaan vooruit
Als bescheiden historicus kijk ik ook een beetje terug op de afgelopen tijd. Pijltje 2. Tijdens het consult en inspraak met de buurt hoorde ik dat de hoeklocatie het beste zou uitkomen in plaats van pal tegenover de Meervaart. Dit geluid werd juist ook gedragen door mensen die zich in eerste instantie tegen de plannen keerden met een gebouw pal voor de Meervaart. Zie nu....we gaan naar de hoek met een positief advies (zie advies Kwaliteitscommissie en andere specialisten). En nu is het weer niet goed. Het dieptepunt was nog wel de quasi demonstratie op de hoek van afgelopen zaterdag. Er lagen meer Red Bull blikjes in de bosjes dan het aantal mensen dat daar stond te demonstreren. Wat nog treuriger is...wie zijn die mensen? Een generatie die claimt dat Osdorp er vroeger veel beter bij lag? Nou succes met deze 'fake' nostalgie. Waarom zijn veel van de generatiegenoten dan massaal naar Almere, Purmerend en Zaandam verhuisd? Zeker omdat het zo mooi en fraai was in Osdorp. We leven al ruim 25 jaar in een enorme bouwput in NieuwWest en ik kan u meegeven. Nu is het in ieder geval veel mooier dan het was en plannen voor een nieuwe culturele investeringen laten zien dat Nieuw-West op de kaart wordt gezet. Nog treuriger is dat deze groep de barometer en raadgever van Nieuw-West dreigt te claimen. Nou een plaatje van dit bonte gezelschap zegt al genoeg. De Mo's en Fatima's van de leeftijdscategorie 20-35 jaar is gigantisch oververtegenwoordigd bij deze groep demonstranten. Niet dus! Representatie en een breed gedragen opinie gebaseerd op kennis en feiten zijn wat ons betreft belangrijke voorwaarden. Het laatste pijltje (pijltje 3.) gaat gewoon over de grimmigheid in het debat. Als ik zelf gebeld word door de veiligheidsdriehoek dat ze mijn veiligheid in de gaten houden nadat er 'most wanted'-achtige pamfletten in de buurt hingen en online dreigementen werden geuit, dan vraag ik me af: "Hoe diep moeten we nog zakken?" De kwaliteit van de Sloterplas-karper (alsof die bestaat) en de windrichting van de Sloterplas is kennelijk belangrijker dan het leven zuur maken van mensen die gewoon hun werk doen. Ik stel de actievoerders hier niet primair voor verantwoordelijk, maar eenzijdig olie op het vuur gooien heeft geen nut. Maar ik betrek het nogmaals even op mezelf. Moet ik nu tegenwoordig bang worden dat een Canta mij overhoop rijdt als ik naar mn fiets of auto loop? Voor de laatste keer: wij zijn voor groenkwaliteit, wij houden van de plas, we voegen meer en betere uitzichten toe voor alle Amsterdammers, we steken niet boven de bomen uit en 'last but not least' het rondje Sloterplas krijgt een impuls met de Nieuwe Meervaart. Daar mag je ons aan houden. Laat het college een besluit nemen, geef de ontwerpers de kans om het zoekgebied te exploreren en durf te dromen dat het wel kan! Lieve raad en beste College, het is tijd om door te pakken en de spaghetti te ontvlechten om samen het ontwerp te kaderen met belangrijke waardes voor de wijk: uitzicht behouden, kwaliteit van groen en schoon water in een fraaie omgeving met een bruisend fantastisch gebouw. Dit zijn precies de waarden waar het tegengeluid zich hard voor maken. We hoeven hen niet meer te overtuigen, want we benaderen het vanuit de oplossing en vooruitgang in plaats van vastklampen aan het 'sentiment': er mag niks gebeuren aan of op de plas. De meeste culturele gebouwen die we de afgelopen tijd hebben onderzocht laten ook blijken dat het kan: een state of the art cultuurgebouw combineren met stedelijk weefsel, groen en water. Er zijn tal van voorbeelden: Van Tokyo tot en met Oslo en van Doha tot en met Osdorp straks en niet ver in de toekomst.
Brief 2. Beknopte variant van de eerste brief
De locatie voor de Nieuwe Meervaart heeft vanaf het begin de tongen beroerd. Het is ook geen gemakkelijke opgave om in een verdicht stedelijk gebied een passende locatie te vinden. Een locatie die ruimte geeft aan de praktische noodzakelijke eisen van een theater. Je kan niet ongestraft zalen stapelen waar decors worden gebouwd die net aan in een vrachtwagen passen. Een theaterzaal is geen muziekzaal waar je voor de opbouw een paar kisten met instrumenten de lift inrolt. En dit is slechts één, maar essentieel, voorbeeld van de technische eisen waar je rekening mee moeten houden. En dan heb je bovenal de eisen waarom je een gebouw bouwt. Daar zit de essentie, de sleutel voor wat de raad nu moet beslissen. Een Nieuwe Meervaart doet recht aan de geschiedenis die het sinds de jaren ’70 heeft opgebouwd. Zonder bewonersinitiatief, een doortastende minister en een visionaire investering was Nieuw-West nog steeds een slaapstad geweest zonder culturele voorzieningen. Met Nieuw-West ging het theater met de tijd mee. Nieuwe gemeenschappen vestigden zich in het stadsdeel en inspireerde Meervaart tot nieuwe vormen van kunst en cultuur. Voor collega’s in het land zijn we een voorbeeldstellend theater. De plek waar uiteenlopende gemeenschappen zich thuis voelen, waar kinderen en jongeren actief plezier in kunst en cultuur beleven en waar jonge en gearriveerd makers nieuw werk. Denk aan de laatste voorstelling van ISH dance collective, de gelauwerde voorstelling Jihad van Liefde die we samen met het Amsterdams Andalusisch Orkest en George en Eran productie maakten. Kom volgende week tijdens Lieve Stad, naar de voorstelling REMLA die we maakten met Denden, Redo, Shailesh en ICK Amsterdam. En terwijl Nieuw-West groeit, knapt Meervaart uit zijn jasje. Ja het huidige pand ziet er schoon, leefbaar en veiligheid uit. Bedankt voor het compliment, maar dat is decorbouw. Dat houden we geen jaren vol. De activiteiten zijn versnipperd over meerdere locaties. En zoals een bezoeker tijdens een inspraak zei: Het is binnen fantastisch maar als ik kom aanrijden nader ik een grote gesloten doodskist. Een cultuurgebouw van de toekomst moet open zijn. In contact staan met zijn omgeving. Dat stop je niet weg, dat prop je niet op elkaar. Nee!, dat geef je ruimte, dat etaleer je. Je geeft zuurstof aan de toekomst. Hou de oog op de bal. Laat je niet afleiden door Er ligt maar één keuze op tafel: welk gebied geeft een landschapsarchitect en een gebouwarchitect de optimale ruimte om een passend gebouw te maken. Eén waar de inhoud vorm krijgt, waar cultuur kan leven en waar de toekomst van Nieuw-West zich welkom voelt. Uw keuze markeert een belangrijke stap in de realisatie van een integrale aanpak voor de inpassing van een nieuw gebouw in zijn omgeving, waarbij openbare ruimte, natuur en cultuur elkaar aanvullen en verrijken.
Hartelijke groet, Yassine Boussaid
Yassine Boussaid
Directeur
Meer en Vaart 300
1068 LE Amsterdam
www.meervaart.nl
Volg ons op Twitter, Instagram en Facebook
