Uw pensionado op originele wijze in het zonnetje?
Geef een podcast als afscheidscadeau!
Email:
06 -53895740
---------------------------------------------------------------------------------------------
Luister hier naar het verhaal van Hugh Keasberry:
Hugh Keasberry (1951) werd geboren in Indonesië, als kind van een ondernemende vader en een zorgzame moeder. Zijn vader, werkzaam als distributeur van Hollywoodfilms in de Indische archipel, werkte voor het Amerikaanse bedrijf Frieder Films en wist de westerse cinema diep door te laten dringen in het culturele leven van Indonesië. Hugh groeide op tussen filmspoelen en verhalen, in een relatief beschermde omgeving, terwijl buiten de politieke onrust toenam.
Zijn oma, bekend van het iconische Indische kookboek, drukte haar stempel op de familiegeschiedenis door als een van de eerste Indische vrouwen een restaurant te openen in Amsterdam.
Toen in 1957 de Indonesische overheid overging tot nationalisatie van buitenlandse bedrijven, werd het gezin Keasberry alles afgenomen. Via Singapore wisten ze naar Europa te vluchten. In 1958 kwamen ze aan in Nederland, aan boord van een Italiaans vrachtschip, de Roma.
De eerste jaren in Nederland waren onrustig. Het gezin verhuisde van Budel naar pensions in Dordrecht en Amsterdam. Hugh kwam als Indisch jongetje met zwarte krullen in een omgeving waar hij zich duidelijk “anders” voelde.
Op school wisselde hij vaak van klas en ontwikkelde hij een ernstig spraakgebrek. De mismatch in schoolniveaus maakte hem onzeker. Hij dook voor spreekbeurten weg, worstelde met faalangst. Toch was het thuis liefdevol: zijn ouders lieten hem uitpraten, hoelang het ook duurde, en gaven hem het vertrouwen dat hij zichzelf zou vinden.
Hugh bleek technisch zeer begaafd. Hij haalde radio’s uit elkaar als kind en koos voor de LTS, gevolgd door de MTS en de HTS. Hoewel hij worstelde met de abstracte theorie, blonk hij uit in de praktijk. Zijn vader, de stille kracht in huis, steunde hem onvoorwaardelijk. Zelfs toen Hugh zich als jonge hippie verloor in het Amsterdamse uitgaansleven, bleef zijn vader ontspannen en begripvol.
Toen Hugh zijn vrouw Myrna ontmoette — op een feest van haar broer — veranderde zijn leven voorgoed. Zij zag in hem het potentieel van een academicus en moedigde hem aan door te studeren, zelfs toen hij zich na zijn HTS-diploma in een emotioneel zware periode bevond na het overlijden van zijn vader. Mede dankzij haar overtuiging ging hij naar de Technische Universiteit Delft.
Als “laatbloeier” werkte Hugh zich gestaag omhoog. Hij hield zich steeds meer bezig met natuurkunde en transmissiesystemen, en specialiseerde zich in datacommunicatie. In de jaren ’80, midden in een economische crisis, was er nauwelijks werk. Toch vond hij via een uitzendbureau een plek bij Geveke Electronics, dat later Getronics werd. Daar werd hij dé expert op het gebied van glasvezel en datanetwerken.
Zijn kennis, overtuigingskracht en rustige uitstraling maakten hem tot een veelgevraagd consultant, ook internationaal. Hij sprak op congressen voor honderden beslissers uit het bedrijfsleven en werd een icoon binnen het bedrijf.
Zijn professionele hoogtepunten stonden echter in schril contrast met een van de zwaarste perioden in zijn leven. Zijn zoon Esli, geboren na dochter Gwendolyn, werd op jonge leeftijd ernstig ziek en overleed na een ongeluk, kort nadat hij kanker had overwonnen.
Gwendolyn moest zich vaak tevredenstellen met de zorg van haar oma. “Daar heb ik spijt van,” zou Hugh later zeggen, “dat alles draaide om Esli, en dat zij op het tweede plan kwam.”
Hugh bleef werken bij Getronics, dat in de loop der jaren fuseerde met KPN. De nieuwe cultuur bij KPN voelde echter vreemd en afstandelijk; hij raakte zijn vertrouwde positie kwijt. Na jaren van aanpassingen, frustratie en reorganisaties trok hij in 2012 de stekker eruit — op zijn 61e.
Wat volgde was een periode van heroriëntatie. Via het UWV besloot Hugh zijn oude passie serieus te nemen: wijn. Wat ooit begon met een proeverij groeide uit tot een professionele bezigheid. Hij volgde de wijnacademie, werd vinoloog, en verdiepte zich ook in kaas.
Hij begon workshops en proeverijen te organiseren.
Terugkijkend zegt hij: “Ik ben een laatbloeier, maar alles wat ik heb bereikt, komt voort uit doorzetten, leren, en nieuwsgierig blijven.”
Op de vraag wat hij zijn jongere zelf zou adviseren, antwoordt hij: “Ik wist toen niet wat mijn passie was. Maar één ding weet ik wel: Zodra je iets vindt dat je raakt — ga ervoor, met alles wat je hebt.”
